Wiele gmin traktuje obecnie turystykę jako niezwykle istotny czynnik ak-tywizacji gospodarczej oraz swoisty stymulator rozwoju gospodarczego. Jest to szczególnie widoczne na obszarach charakteryzujących się wysoką atrakcyjnością turystyczną, którą determinują w sposób komplemen¬tarny: walory turystyczne, do-stępność komunikacyjna oraz stan zagospodarowania turystycznego. Celem po-znawczym pracy jest ocena wybranych elementów atrakcyjności turystycznej po-wiatów województwa opolskiego. Realizowane badania mają również cel praktyczny, gdyż ich wyniki zostaną wykorzystane przez ekspertów rozpatrujących wnioski o dofinansowanie projektów w ramach RPO WO 2007-2013. Materiał badawczy w niniejszej pracy ma charakter wtórny i został pozyskany w wy¬niku studiowania materiałów statystycznych oraz literatury i opracowań bibliograficz-nych. Zastoso¬wano metodę opisową, należącą do grupy metod badawczych o cha-rakterze indukcyjnym. Zakres przestrzenny badań obejmował 12 powiatów woje-wództwa opolskiego, a czasowy - rok 2008. Przedmiotem analizy są wybrane elementy atrakcyjności turystycznej badanego obszaru. W badaniu uwzględniono: powierzchnię obszarów chronionych, liczbę obiektów muzealnych, długość dróg publicznych, liczbę wypadków drogowych, liczbę obiektów noclegowych oraz liczbę miejsc noclego¬wych. Do oceny atrakcyjności turystycznej badanych powiatów posłużono się wielowymiarową analizą porównawczą - metodą wzorca rozwoju. Biorąc pod uwagę analizowane w pracy cechy diagnostyczne, zagregowane do miary rozwoju, najbardziej atrakcyjne turystycznie na terenie Opolszczyzny są po¬wiaty: nyski, opolski i strzelecki, zaś najmniej: krapkowicki i kędzierzyńsko-kozielski. Do powiatów o wysokiej atrakcyjności ...
Celem pracy była charakterystyka warunków termiczno-opadowych w województwie opolskim na podstawie wartości średnich miesięcznych temperatur powietrza i miesięcznych sum opadów atmosferycznych (1981-2010) ze stacji: Łosiów, Stare Olesno, Opole i Głubczyce. Obliczono podstawowe charakterystyki statystyczne warunków termiczno-opadowych, którymi były średnie 30-letnie wartości miesięcznych i rocznych temperatury powietrza oraz opadów atmosferycznych, odchylenia standardowe temperatury, współczynniki zmienności opadów atmosferycznych. Badano również czy występują tendencje zmian temperatury i opadów. Ponadto, wyznaczono daty początku i końca okresów termicznych oraz ich długości. Wyznaczone okresy to termiczna zima, okres gospodarczy, wegetacyjny, intensywnej wegetacji oraz dojrzewania odpowiadający okresowi termicznego lata. W ostatnim etapie prac obliczono wskaźnik suchości A. Na podstawie przeprowadzonych obliczeń stwierdzono, że na obszarze województwa opolskiego średnia roczna temperatura powietrza wahała się od 8,0°C do 9,1°C i w przypadku dwóch miejscowości wystąpił istotny jej wzrost. Zaobserwowano również istotny wzrost temperatury miesięcznej w kwietniu i miesiącach letnich. Wzrost temperatury przełożył się na zmiany czasu trwania okresów termicznych, które na badanym obszarze były zróżnicowane co do długości. Zima trwała od 54 do 76 dni, okres gospodarczy od 246 do 260 dni, okres wegetacji od 221 do 235 dni, okres intensywnej wegetacji od 161 do 176 dni, a okres termicznego lata od 90 do 111 dni.Średnie roczne sumy opadów ...
Celem pracy było określenie częstości występowania miesięcy suchych i wilgotnych w województwie opolskim w miesiącach od maja do września w latach 1981-2010 tj. w okresie wyraźnego wzrostu temperatury w procesie globalnego ocieplenia. Miesiące suche i wilgotne identyfikowano na podstawie czterech wybranych wskaźników, do których należał: wskaźnik termiczno-opadowy A, wskaźnik standaryzowanego opadu SPI, wskaźnik hydrotermiczny K oraz wielkości niedoborów i nadmiarów opadu dla przykładowej rośliny uprawnej tj. ziemniaka późnego. Podjęto również próbę odpowiedzi na pytanie, który ze wskaźników najwierniej charakteryzuje warunki wilgotnościowe okresu wegetacyjnego.Wykazano, że średnia częstość występowania miesięcy, w których obserwowano różne natężenie suszy wynosiła: na podstawie wskaźnika termiczno-opadowego A - 25%, według wskaźnika standaryzowanego opadu SPI - 35%, określona metodą wskaźnika hydrotermicznego Sielianinowa - 36%, a na podstawie wielkości niedoborów opadu - 34%. Średnia częstość występowania miesięcy wilgotnych kształtowała się następująco: na podstawie wskaźnika termiczno-opadowego A - 23%, według wskaźnika standaryzowanego opadu SPI - 23%, określona metodą wskaźnika hydrotermicznego Sielianinowa - 16%, a na podstawie wielkości niedoborów opadu - 29%. Stwierdzono również, że pomiędzy czterema badanymi wskaźnikami a plonami ziemniaka występuje współzależność. Najsilniejsza, istotna statystycznie okazała się korelacja wielkości plonu ze wskaźnikiem termiczno-opadowym A. Przy obserwowanym stałym wzroście temperatury i dużej zmienności opadów charakterystycznej dla klimatu Polski, do identyfikacji ...
