Streszczenie:

Celem pracy było określenie częstości występowania miesięcy suchych i wilgotnych w województwie opolskim w miesiącach od maja do września w latach 1981-2010 tj. w okresie wyraźnego wzrostu temperatury w procesie globalnego ocieplenia. Miesiące suche i wilgotne identyfikowano na podstawie czterech wybranych wskaźników, do których należał: wskaźnik termiczno-opadowy A, wskaźnik standaryzowanego opadu SPI, wskaźnik hydrotermiczny K oraz wielkości niedoborów i nadmiarów opadu dla przykładowej rośliny uprawnej tj. ziemniaka późnego. Podjęto również próbę odpowiedzi na pytanie, który ze wskaźników najwierniej charakteryzuje warunki wilgotnościowe okresu wegetacyjnego.
Wykazano, że średnia częstość występowania miesięcy, w których obserwowano różne natężenie suszy wynosiła: na podstawie wskaźnika termiczno-opadowego A - 25%, według wskaźnika standaryzowanego opadu SPI - 35%, określona metodą wskaźnika hydrotermicznego Sielianinowa - 36%, a na podstawie wielkości niedoborów opadu - 34%. Średnia częstość występowania miesięcy wilgotnych kształtowała się następująco: na podstawie wskaźnika termiczno-opadowego A - 23%, według wskaźnika standaryzowanego opadu SPI - 23%, określona metodą wskaźnika hydrotermicznego Sielianinowa - 16%, a na podstawie wielkości niedoborów opadu - 29%.
Stwierdzono również, że pomiędzy czterema badanymi wskaźnikami a plonami ziemniaka występuje współzależność. Najsilniejsza, istotna statystycznie okazała się korelacja wielkości plonu ze wskaźnikiem termiczno-opadowym A. Przy obserwowanym stałym wzroście temperatury i dużej zmienności opadów charakterystycznej dla klimatu Polski, do identyfikacji miesięcy suchych i wilgotnych w długich okresach bardziej słuszne wydaje się wykorzystywanie zespołowych wskaźników uwzględniających temperaturę powietrza i opady atmosferyczne.