Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy stanowi jeden z najważniejszych dokumentów planistycznych sporządza-nych na szczeblu lokalnym. Jako instrument kształtowania polityki przestrzennej gminy jest dokumentem wyjściowym do formułowania prawa lokalnego. Stanowi niejako akt przewodni, określającym zamierzenia planistyczne organów gminy, dlatego zawarte w nim ustalenia muszą być jednoznaczne, czytelne i zrozumiałe. Przedmiotem analizy jest studium gminy Lądek Zdrój, w województwie dolnośląskim. W dokumencie odnajduje się wiele niejasności. Autorzy stosują po-jęcia, które są niezrozumiałe, niezdefiniowane i często mylące. Niektóre zapisy studium są na tyle niejednoznaczne, że o transformacji do prawa lokalnego, trudno wyrokować. Istnieje obawa, że nie wystąpi korelacja pomiędzy ustalenia i zawar-tymi w studium, a przyszłym aktami sporządzanymi na niższym szczeblu.
...
Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy nie rozwiązuje w sposób właściwy nabrzmiewających problemów oraz kon-fliktów o skali ogólnospołecznej, zatem nie może być dobrym narzędziem równo-ważenia rozwoju. Jako element niemal nieograniczonej autonomii samorządu naj-niższego szczebla, utrudnia realizację ponadlokalnych zadań celu publicznego. Sugerowanym rozwiązaniem, zapewniającym zrównoważenie rozwoju przestrzennego są zmiany systemu prawnego, zapewniające wprowadzenie: hierarchicznego, ściśle powiązanego systemu planowania przestrzennego, odpo-wiedzialności finansowej oraz karnej dla osób podejmujących błędne decyzje w zakresie zagospodarowania przestrzennego, ekonomicznego uzasadnienia istot-nych zmian strategii zagospodarowania przestrzennego. ...
Studia uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin oraz miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego zawierają zróżnicowane i niewystarczająco sprecyzowane pojęcia określające obszary, które ze względu na zagrożenia lub możliwe uciążliwości, powinny podlegać odmiennym sposobom zagospodarowania oraz zabudowy. Gminne opracowania planistyczne, nawiązując do obowiązujących przepisów prawnych, określały je jako strefy: ochronne, kon-trolowane lub ograniczonego użytkowania. Również obecnie ustawodawca nie precyzuje pojęcia stref ochronnych, choć na podstawie rozdziałów 3 oraz 4 ustawy Prawo ochrony środowiska, wiele z nich określa jako obszary ograniczonego użyt-kowania lub strefy przemysłowe. Zdarza się, że unikając problemów związanych z dylematami nazewnictwa stref ochronnych, jeśli jest to możliwe, urbaniści wydzie-lają je jako oddzielne tereny funkcjonalne.
...
