W latach 2005–2007 przeprowadzono badania nad wpływem nawadniania oraz powierzchniowej i podpowierzchniowej fertygacji kroplowej azotem na plo-nowanie marchwi, pietruszki i cykorii korzeniowej w uprawie na redlinach i na płaskim gruncie. Fertygację prowadzono przy użyciu emiterów liniowych, które w obiektach z fertygacją podpowierzchniową umieszczone zostały na głębokości 50 mm od powierzchni redliny, pośrodku dwóch rzędów roślin. W kombinacjach z fertgacją powierzchniową emitery liniowe umieszczono na powierzchni pomię-dzy dwoma rzędami roślin. Nawadnianie i fertygację rozpoczynano przy potencjale wodnym gleby wynoszącym – 30–40 kPa. Nawozy azotowe (100 kg.ha-1N) wprowadzono w dwóch dawkach. Pierwszą dawkę azotu w wysokości 50 kg.ha-1 zastosowano przedwegetacyjnie, drugą połowę wprowadzono poprzez fertygację. W kontroli, druga dawka azotu wniesiona została w nawożeniu posypowym. Kroplowa fertygacja powierzchniowa i podpowierzchniowa zastosowana na redlinach, jak i na płaskim gruncie powodowała istotny wzrost plonu handlowego korzeni spichrzowych marchwi, pietruszki oraz cykorii. W uprawie na redlinach istotnie wyższy plon marchwi uzyskano przy kroplowej fertygacji powierzchniowej w stosunku do fertgacji podpowierzchniowej. W uprawie pietruszki nie stwierdzono różnic w plonowaniu przy fertygacji powierzchniowej i podpowierzchniowej, natomiast w uprawie cykorii wyższy plon korzeni uzyskano, stosując fertgację powierzchniową niż podpowierzchniową. W uprawie pietruszki na redlinach udział korzeni niekształtnych w plonie był dwukrotnie mniejszy w porównaniu ...
W latach 2009-2010 przeprowadzono badania na certyfikowanym polu eko-logicznym Instytutu Warzywnictwa nad wpływem nawadniania i ściółkowania na plon selera korzeniowego. W doświadczeniu dwuczynnikowym porównywano trzy obiekty nawodnieniowe: nawadnianie kroplowe, nawadnianie za pomocą mikrozraszaczy i bez nawadniania oraz trzy obiekty ściółkowania: ściółkowanie tekstylną włókniną biodegradowalną, ściółkowanie koniczyną i bez ściółkowania. W 2010 r. w obiektach ściółkowanych wprowadzono dodatkowo ściółkowanie tek-stylną włókniną biodegradowalną, wzbogaconą nawozem organicznym w postaci suszu z koniczyny. Nawadnianie prowadzono w oparciu o pomiary potencjału wodnego gleby za pomocą irrometrów przy potencjale -20 kPa. Nawadnianie miało bardzo duży wpływ na plonowanie selera. W pierwszym roku badań plon selera w warunkach nawadniania był wyższy o 45% w porównaniu do obiektów nie na-wadnianych. Nie stwierdzono natomiast różnic pomiędzy zastosowanymi systemami nawadniania selera. W drugim roku badań nawadnianie kroplowe zwiększyło plon selera o 16,1%, natomiast nawadnianie za pomocą mikrozraszaczy o 12,1% w stosunku do obiektu kontrolnego bez nawadnianiaW pierwszym roku ściółkowanie włókniną biodegradowalną pozwoliło uzyskać plony na podobnym poziomie jak w uprawie bez ściółkowania. Ściółko-wanie koniczyną miało natomiast bardzo duży wpływ na plonowanie selera korze-niowego, co było spowodowane uwalnianiem się azotu w trakcie mineralizacji ściółki. Plon selera w warunkach ściółkowania koniczyną był wyższy o 26% w po-równaniu do poletek kontrolnych bez ściółkowania ...
The aim of the study conducted in the years 2014-2016 was to determine the effects of different irrigation systems and doses of different organic fertilizers on the yield of crisphead lettuce. The experiments were conducted in a certified organic field of the Research Institute of Horticulture in Skierniewice. The study compared micro-sprinkler irrigation, drip irrigation and the control combination (without irrigation). The fertilization combinations involved the use of compost at 30 t/ha, Ekofert L in a dose corresponding to 50 and 100 kg N/ha, Fertilan L in a dose corresponding to 50 and 100 kg N/ha, and the control (no fertilizer).It was found that the use of irrigation in the first and third year of the study did not produce positive results, which was due to sufficient rainfall that fully satisfied the water requirements of lettuce plants. However, with a total rainfall not exceeding 80 mm (in 2015), the use of the irrigation systems had a significant impact on yield. Compared with the control, the irrigation with micro-sprinklers in 2015 increased the yield of lettuce by 35%, and in the case of drip irrigation by 40%.The response of lettuce plants to the applied organic fertilization varied in the individual years ...
W Polsce podstawowe warzywa szklarniowe uprawia się bezglebowo w systemie otwartym, to jest takim, w którym nadmiar pożywki wyciekający ze strefy wzrostu korzeni odprowadzany jest do gruntu szklarni lub do ścieków. Wy-cieki roztworów z mat uprawowych są bardziej skoncentrowane w porównaniu z pożywką dozowaną pod rośliny.Celem badań prowadzonych w latach 2010 -2012, było określenie wpływu podłożowych upraw bezglebowych pomidora i ogórka na wzrost zawartości skład-ników mineralnych w płytkich wodach gruntowych, występujących pod obiektami uprawowymi oraz w ich sąsiedztwie. Próbki wody do analiz chemicznych pobierano co 3 tygodnie z piezometrów zlokalizowanych w szklarniach oraz terenach przyległych, w odległości 25 i 300 m od tych obiektów. Wyniki analiz chemicznych wody wskazują na wzrost stopnia zanieczyszczenia tych wód składnikami nawozowymi. Wody gruntowe znajdujące się bezpośrednio pod uprawami bezgle-bowymi zanieczyszczone były prawie wszystkimi składnikami, które występują w pożywkach nawozowych Do wód gruntowych w znacznych ilościach przedo-stawały się związki azotu, potasu, wapnia i magnezu. Zanieczyszczenie wód grun-towych pod uprawą ogórka było na podobnym poziomie jak pod uprawą pomidora. Zawartość składników mineralnych w wodach gruntowych malała wraz z wzrostem odległości od obiektów uprawowych (źródła wycieku pożywek do gleby) ...
Nawadnianie rozsady pomidora uprawianego w doniczkach wypełnionych podłożem organicznym, prowadzi się ręcznie lub za pomocą zraszaczy umieszczo-nych nad roślinami. Nawadnianie zalewowe na stołach lub posadzkach zalewowych stosowane jest w produkcji roślin ozdobnych, a ostatnio coraz częściej w uprawie rozsady pomidora i ogórka w kostkach wełny mineralnej. Celem badań prowadzonych w latach 2008 - 2010 było określenie wpływu fertygacji zalewowej pożywką o różnym stężeniu składników pokarmowych (EC = 1,5, EC = 2,5, EC = 3,5, EC = 4,5 mS.cm-1), na wzrost i rozwój rozsady pomidora szklarniowego w uprawie w substracie torfowym. Rozsada uprawiana była na podgrzewanej po-sadzce zalewowej. Doniczki z roślinami pomidora podczas procesu fertygacji za-lewano na wysokość 3-4 cm przez okres 30 minut. Rodzaj fertygacji nie miał istot-nego wpływu na wzrost i rozwój rozsady pomidora. Rośliny uzyskane przy fertygacji zalewowej jak i ręcznym podlewaniu pożywką charakteryzowały się po-dobną wysokością, grubością łodygi, świeżą i suchą masą, a także powierzchnią i liczbą liści. Większość parametrów wzrostu (wysokość, świeża masa, powierzchnia i liczba liści) była najbardziej korzystna dla rozsady pomidora przy stosowaniu do fertygacji pożywki, o średniej zawartości składników pokarmowych EC 2,5 i EC 3,5 mS.cm-1. Podwyższenie stężenia składników w pożywce do EC - 4,5 mS.cm-1 przyczyniło się do uzyskania rozsady niższej, o ...
