Streszczenie:

W latach 2009-2010 przeprowadzono badania na certyfikowanym polu eko-logicznym Instytutu Warzywnictwa nad wpływem nawadniania i ściółkowania na plon selera korzeniowego. W doświadczeniu dwuczynnikowym porównywano trzy obiekty nawodnieniowe: nawadnianie kroplowe, nawadnianie za pomocą
mikrozraszaczy i bez nawadniania oraz trzy obiekty ściółkowania: ściółkowanie tekstylną włókniną biodegradowalną, ściółkowanie koniczyną i bez ściółkowania. W 2010 r. w obiektach ściółkowanych wprowadzono dodatkowo ściółkowanie tek-stylną włókniną biodegradowalną, wzbogaconą nawozem organicznym w postaci suszu z koniczyny. Nawadnianie prowadzono w oparciu o pomiary potencjału wodnego gleby za pomocą irrometrów przy potencjale -20 kPa. Nawadnianie miało bardzo duży wpływ na plonowanie selera. W pierwszym roku badań plon selera w warunkach nawadniania był wyższy o 45% w porównaniu do obiektów nie na-wadnianych. Nie stwierdzono natomiast różnic pomiędzy zastosowanymi systemami nawadniania selera. W drugim roku badań nawadnianie kroplowe zwiększyło plon selera o 16,1%, natomiast nawadnianie za pomocą mikrozraszaczy o 12,1% w stosunku do obiektu kontrolnego bez nawadniania
W pierwszym roku ściółkowanie włókniną biodegradowalną pozwoliło uzyskać plony na podobnym poziomie jak w uprawie bez ściółkowania. Ściółko-wanie koniczyną miało natomiast bardzo duży wpływ na plonowanie selera korze-niowego, co było spowodowane uwalnianiem się azotu w trakcie mineralizacji ściółki. Plon selera w warunkach ściółkowania koniczyną był wyższy o 26% w po-równaniu do poletek kontrolnych bez ściółkowania i o 29% w porównaniu do ściółkowanych włókniną biodegradowalną. W drugim roku najwyższy plon selera, podobnie jak w pierwszym roku badań, uzyskano przy zastosowaniu ściółkowania koniczyną. Podobny plon uzyskano stosując włókninę biodegradowalną z dodat-kiem suszu z koniczyny, natomiast w obiekcie ze ściółkowaniem włókniną, bez dodatku suszu, plon był niższy o 6,4%. Najniższy plon selera uzyskano w obiekcie kontrolnym bez ściółkowania. W porównaniu do obiektu ze ściółkowaniem koni-czyną był on niższy o 25,3% oraz o 22% w porównaniu do obiektu ze ściółkowa-niem ściółką biodegradowalną, z dodatkiem suszu z koniczyny.