Warunkiem trwałego istnienia ekosystemu leśnego jest równowaga głównych procesów przemian materii. Każda istotna zmiana chemicznej równowagi w środowisku powoduje zakłócenie homeostazy, sukcesję ilościową i jakościową poszczególnych komponentów świata roślinnego i zwierzęcego, a w konsekwencji degradację środowiska leśnego. Aby kontrolować kierunki zmian zachodzące w środowisku niezbędne jest monitorowanie jego stanu chemicznego. Monitoring lasu prowadzony jest na stałych powierzchniach obserwacyjnych (SPO) I i II rzędu i polega na ciągłych obserwacjach i pomiarach wybranych indykatorów, rejestrujących zmiany w najważniejszych komponentach ekosystemu leśnego. W przypadku, gdy punktowe źródło zanieczyszczeń stanowi duże obciążenie dla środowiska, badania monitoringowe mogą zostać rozszerzone o pomiary innych substancji. Dotyczy to zwłaszcza obszarów w sąsiedztwie obiektów mogących w znacznym stopniu pogorszyć stan środowiska (elektrociepłowni, spalarni, hut, zakładów chemicznych, celulozowni, odlewni, składowisk odpadów komunalnych i przemysłowych). Intensywny rozwój analityki i aparatury chemicznej pozwala obecnie na wykrywanie i oznaczanie substancji toksycznych występujących w środowisku na poziomie bardzo małych stężeń. W pracy zidentyfikowano główne zagrożenia dla środowiska leśnego wynikające z emisji i migracji polichlorowanych dibenzodioksyn (PCDD), polichlorowanych dibenzofuranów (PCDF) i polichlorowanych bifenyli (PCB) – związków zwanych potocznie dioksynami. Przeprowadzone badania wykazują, iż dioksyny mogą kumulować się w glebie i roślinach oraz włączają się w układy troficzne. W celu zachowania równowagi chemicznej na terenach ...
W pracy przedstawiono jakość wód podziemnych na terenie wybranej gminy województwa podlaskiego. Punkty kontrolne zlokalizowano w dziesięciu wsiach na obszarach niewyposażonych w sieć kanalizacyjną. Badania wykonywano w sezonie letnim 2007 roku. Analizie poddano następujące wskaźniki jakości wody: barwa, mętność, odczyn, przewodność, amoniak, azotany(V), azotany(III), mangan, żelazo oraz liczbę bakterii typu coli. Otrzymane wyniki poddano analizie statystycznej, w której oceniono m.in. istotność różnic jakości wody na terenach nieskanalizowanych oraz z obszarów wyposażonych w sieć kanalizacyjną. W wyniku przeprowadzonych bada stwierdzono różnice w jakości badanej wody w zależności od poziomu wodonośnego, z którego była ujmowana. Wody przypowierzchniowego – pierwszego – poziomu wodonośnego charakteryzowały się wyższym stężeniem azotu amonowego, azotu azotanowego oraz manganu w porównaniu do wód z poziomu międzymorenowego (II poziom wodonośny). Analiza jakości wody wykazała również, iż na terenach bez infrastruktury kanalizacyjnej – niezależnie od poziomu wodonośnego, z którego ujmowana jest woda – stężenie azotu azotynowego jest niższe niż na obszarach skanalizowanych przy jednoczesnie wyższych wartościach azotu azotanowego. Wyższe stężenie w wodzie na terenach nieskanalizowanych azotu azotanowego może wskazywać na istnienie warunków sprzyjających szybszemu przechodzeniu związków azotu w formy utlenione (azot azotanowy). Dodatkowy źródłem zanieczyszczeń może być działalność rolnicza, stosowanie nawozów odzwierzęcych oraz hodowla trzody chlewnej i bydła. Nie bez znaczenia ...
