W latach 2009-2010 przeprowadzono badania na certyfikowanym polu eko-logicznym Instytutu Warzywnictwa nad wpływem nawadniania i ściółkowania na plon selera korzeniowego. W doświadczeniu dwuczynnikowym porównywano trzy obiekty nawodnieniowe: nawadnianie kroplowe, nawadnianie za pomocą mikrozraszaczy i bez nawadniania oraz trzy obiekty ściółkowania: ściółkowanie tekstylną włókniną biodegradowalną, ściółkowanie koniczyną i bez ściółkowania. W 2010 r. w obiektach ściółkowanych wprowadzono dodatkowo ściółkowanie tek-stylną włókniną biodegradowalną, wzbogaconą nawozem organicznym w postaci suszu z koniczyny. Nawadnianie prowadzono w oparciu o pomiary potencjału wodnego gleby za pomocą irrometrów przy potencjale -20 kPa. Nawadnianie miało bardzo duży wpływ na plonowanie selera. W pierwszym roku badań plon selera w warunkach nawadniania był wyższy o 45% w porównaniu do obiektów nie na-wadnianych. Nie stwierdzono natomiast różnic pomiędzy zastosowanymi systemami nawadniania selera. W drugim roku badań nawadnianie kroplowe zwiększyło plon selera o 16,1%, natomiast nawadnianie za pomocą mikrozraszaczy o 12,1% w stosunku do obiektu kontrolnego bez nawadnianiaW pierwszym roku ściółkowanie włókniną biodegradowalną pozwoliło uzyskać plony na podobnym poziomie jak w uprawie bez ściółkowania. Ściółko-wanie koniczyną miało natomiast bardzo duży wpływ na plonowanie selera korze-niowego, co było spowodowane uwalnianiem się azotu w trakcie mineralizacji ściółki. Plon selera w warunkach ściółkowania koniczyną był wyższy o 26% w po-równaniu do poletek kontrolnych bez ściółkowania ...
Celem badań była ocena dynamiki wzrostu sosny zwyczajnej na gruncie porolnym w warunkach mulczowania w trzecim roku uprawy. Nasadzenie polowe przeprowadzono na gruncie porolnym zlokalizowanym na terenie Wydziałowego Obserwatorium Agro i Hydrometeorologii Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Rośliny sosny zwyczajnej na gruncie porolnym w trzecim roku uprawy zwiększyły swą wysokość z 68,8 cm do 102,5 cm, tj. o 33,7 cm czyli o 49%. Dynamika wzrostu sosny była największa w pierwszej części wegetacji (do 10 czerwca), kiedy to wysokość roślin zwiększyła się o 30 cm, stanowiąc około 90 % całego, rocznego przyrostu wysokości. Drugi z badanych parametrów biometrycznych - średnica pnia - zwiększyła się w trzecim roku uprawy sosny z 28,0 mm do 39,9 mm (o 11, 9 mm, tj. o 42 %). Dynamika przyrostu średnicy pnia była odmienna od zanotowanej w przypadku wysokości roślin, bowiem w pierwszej części wegetacji sosny, w której najbardziej wzrosła jej wysokość, średnica pnia zwiększyła się tylko o 29 % rocznego przyrostu (tj. o 3,4 mm). ...
