Ocena hydromorfologiczna rzek nizinnych na przykładzie rzeki Wkry

Praca jest przeglądem metod oceny hydromorfologicznej (ekomorfologicznej) dolin rzecznych, stosowanych w Polsce i innych krajach od lat 80. XX wieku do chwili obecnej. Autor podejmuje problem dokładności oceny w poszczególnych metodach, jej subiektywności, a także udziału parametru „biologicznego” w waloryzacji poszczególnych stref doliny. Analizuje przydatność badań wielkoobszarowych i szczegółowych w aspekcie wdrażania Ramowej Dyrektywy Wodnej i zrównoważonego rozwoju, podejmując temat gatunków szczególnie cennych i kluczowych dla mozaiki ekosystemów rzecznych i dolinowych. ...

Hydromorfologiczna waloryzacja Kanału Mosińskiego metodą prze-glądową. Porównanie z oceną metodą terenową

Celem pracy było przeprowadzenie oceny stanu hydromorfologicznego Kanału Mosinskiego metoda przegladowa oraz porównanie jej z wynikami badan terenowych. Realizujac główny cel, do oceny stanu hydromorfologicznego cieku wybrano niemiecka, przegladowa metode LAWA z 2002 roku. Poddany ocenie odcinek kanału długosci 15,9 km leGy pomiedzy mostem na drodze Głuchowo-Steszew, a ujsciem cieku do Warty. W pracy wskazano podobienstwa i róGnice w ocenie cieku metodami przegladowa i terenowa oraz ich przyczyny. Obie metody przeanalizowano pod katem załoGen teoretycznych, dokładnosci oraz moGliwosci prowadzenia monitoringu hydromorfologicznego wód płynacych. Pomimo róGnic w ocenie czastkowej, ocena koncowa w obu przypadkach klasyfikuje ciek do tej samej IV kategorii naturalnosci. ...

Porównanie wybranych metod oceny stanu ekologicznego rzek na przykładzie badań środkowej Wkry

Rzeki wraz z przyległymi terenami dolinowymi stanowią jeden z najcenniejszych siedliskowo elementów krajobrazu. Działalność człowieka na przestrzeni wieków doprowadziła do różnego typu przekształceń wielu odcinków rzek. Zauważono konieczność przeprowadzenia działań naprawczych w postaci zabiegów renaturyzacyjnych. Zaistniała więc potrzeba oceny aktualnego stanu cieków. Ocena taka ma ułatwić wskazanie odcinków najbardziej przekształconych i najmniej odbiegających od stanu naturalnego, wartych zabiegów ochronnych. W ciągu lat powstało w wielu krajach wielu metod dostosowanych do lokalnych warunków. W Polsce były to metody Ilnickiego i Lewandowskiego [1995] oraz Oglęckiego i Pawłata [2000]. Ostatnio pojawiła się kolejna metoda (o nazwie RHS), będąca przystosowaniem brytyjskiego protokołu do warunków polskich, mająca ułatwić wdrożenie Ramowej Dyrektywy Wodnej. W pracy przedstawiono porównanie waloryzacji ekomorfologicznej dokonane trzema wybranymi metodami. ...