Gospodarka nieruchomościami to zespół, określonych we właściwym akcie normatywnym działań, które podejmowane są przez organy administracji publicznej w celu uzyskania optymalnego stanu wszystkich rodzajów nieruchomości. Wszystkie główne procesy gospodarowania nieruchomościami wynikają z ustawy o gospodarce nieruchomościami a uszczegółowione są w stosownych aktach wykonawczych. Określają one metody i warunki zarządzania przestrzenią i jej obiektami, tworząc w pewnym sensie szereg procedur wcielających w życie ustalenia dokumentów planowania przestrzennego. Ustawa o gospodarce nieruchomościami stanowi podstawę prawną dla trzech zasadniczych procesów geodezyjno-prawnych. Są to podziały, scalenia i podziały oraz wywłaszczenia. Zasadniczo wykonuje się je, kiedy objęte nimi nieruchomości położone są na obszarze, dla którego uchwalony został miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego lub wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Procesów tych niejednokrotnie nie można zrealizować bez wcześniejszego oznaczenia nieruchomości, na których mają zostać przeprowadzone. Wykonane wtedy musza zostać prace mające na celu określenie położenia, granic i pola powierzchni nieruchomości. Najczęściej są to rozgraniczenie oraz kartograficznym, lub ustalenie granic w trybie aktualizacji ewidencji gruntów określone w rozporządzeniu w sprawie ewidencji gruntów i budynków. Autorzy postawili sobie za cel sprawdzić jak często rozgraniczenie nieruchomości poprzedza wykonanie procesów podstawowych gospodarki nieruchomościami oraz zweryfikować czy istnienie dokumentów planistycznych wpływa na wykonywanie prac związanych z określeniem zasięgu prawa do ...
Zadaniem gospodarki nieruchomościami jest takie podejmowanie decyzji inwestycyjnych, aby sukcesywnie realizować zasadę zrównoważonego rozwoju. Decyzje dotyczące lokalizacji inwestycji celu publicznego, mają duży wpływ na rozwój gospodarczy regionu. Powinny być podejmowane na podstawie wcześniej opracowanej i przyjętej strategii zdefiniowanej w sposób sformalizowany. Problemy decyzyjne można rozwiązywać, korzystając z teorii optymalizacji. W pierwszej części pracy przeprowadzono interpretację pojęcia optymalizacja, jako podejścia do rozwiązania problemu dotyczącego lokalizacji obiektów inwestycyjnych celu publicznego. Każdy zakładany efekt, można wyrazić przez zależność funkcyjną. Znalezienie wartości zmiennych decyzyjnych, dla których funkcja osiąga minimum lub maksimum w zbiorze dopuszczalnych rozwiązań jest optymalnym wariantem projektu inwestycyjnego. Tak postawione problemy dotyczą również zadań realizowanych w gospodarce nieruchomościami. Właściwa lokalizacja inwestycji zapewni zrównoważone gospodarowanie zasobami środowiska dając jednoczenie korzyści dla gospodarki i społeczeństwa. Do działań w tym zakresie zobowiązuje nas także członkowstwo w Unii Europejskiej. Polska, jako pełnoprawny członek UE, wdraża zasady obowiązujące w państwach członkowskich. W dziedzinie gospodarki nieruchomościami wyróżnia się między innymi wytyczne zarządzania terenami. Z przepisów UE wynika, że zrównoważone gospodarowanie zasobami środowiska ma swoje odzwierciedlenie w gospodarce nieruchomościami w trzech aspektach: ochrony środowiska, zanieczyszczenia środowiska oraz rekultywacji gruntów. Opracowanie metodyki optymalnego wyboru lokalizacji inwestycji celu publicznego jest jednym z działań prowadzących do realizacji przepisów UE w zakresie zrównoważonego ...
