Problemem jest stopień i rodzaj rozbieżności między postacią pierwotną, zastaną przez ludność osiedlającą się w latach 1945-47 a współczesną postacią wsi Sudetów Wschodnich. Analizy wskazują, że zanikła całą strefa niematerialna ów-czesnego środowiska kulturowego - to po pierwsze i po drugie - tożsamość dawna dla ludności o różnorodnym pochodzeniu etnicznym była czymś nowym, dotych-czas nieznanym. Stopień spoistości społeczeństwa z miejscem, jeśli był - to w stopniu minimalnym. Istniały, aczkolwiek zubożone, podstawy dla tworzenia no-wej rzeczywistości. Gdy uwzględni się brak koordynacji w relacji: zasób - wyzwa-nia i to łącznie z presją czynników egzogennych, efektem końcowym jest osłabie-nie czy zanik potencjału pierwotnego. Efektem rzeczywistym jest fizyczna likwidacja niektórych wsi. Gdy przekroczony zostanie próg zrównoważenia struk-tur, a w konkretnym przypadku - dominacja obiektów obcych, o bryle niedopaso-wanej do miejscowego stylu budowlanego powstaje układ o nieznanej formule, o trudno definiowalnej postaci tożsamości nowej. ...
