Ogólnym celem oczyszczania ścieków jest ochrona środowiska, a przede wszystkim ochrona czystości wód powierzchniowych. Procesowi oczyszczania ścieków zawsze towarzyszy powstawanie osadów ściekowych, które są definiowane jako organiczno-mineralna faza stała, wyodrębniona ze ścieków. Skład chemiczny osadów może być różny, w zależności od rodzaju oczyszczanych ścieków oraz w zależności od zastosowanych procesów przeróbki tych osadów. Osady ściekowe stanowią około 2% ogólnej objętości dopływających do oczyszczalni ścieków. Budowa nowych oczyszczalni ścieków i intensyfikacja procesów oczyszczania powoduje wzrost ilości osadów. Koszty budowy i eksploatacji urządzeń do przeróbki osadów ściekowych oraz koszty ich magazynowania są bardzo wysokie (nawet 50% ogólnych kosztów oczyszczalni). Alternatywą dla magazynowania ogromnych ilości osadów ściekowych może okazać się ich przyrodnicze wykorzystanie, co również przyczyniłoby się do zmniejszenia kosztów ponoszonych przez oczyszczalnie ścieków. W przeszłości badania naukowców dowodziły już o przydatności osadów ściekowych w następujących dziedzinach: rekultywacja gruntów zdewastowanych, roślinne utrwalanie powierzchni gruntu, kompostowanie osadów ściekowych. Wciąż jednak dużo kontrowersji wzbudza temat rolniczego wykorzystania osadów ściekowych. Wiąże się to głównie z niskim stopniem uświadomienia w sprawie osadów ściekowych. Wyniki badań naukowców przekonują jednak, że warto zainteresować się problemem osadów ściekowych. Osad ściekowy może okazać się cennym surowcem, a nie jak dotąd tylko problematycznym odpadem powstającym w procesie oczyszczania ścieków. ...
Osady ściekowe, w zależności od przygotowania oraz warunków lokalnych, będą nadal stanowić odpad do składowania, albo produkt do wykorzystania przyrodniczego. Ze względu na swoją wartość nawozową osady pochodzące z procesu oczyszczania ścieków i stanowiące produkt uboczny, mogą być wykorzystane do nawożenia lub do rekultywacji terenów zielonych. Oczywiście, aby osad mógł być wykorzystany przyrodniczo musi być odpowiednio przygotowany w procesach pozwalających na usunięcie toksycznych związków, które mogłyby negatywnie wpłynąć na jakość uprawianych na nim roślin. Racjonalna produkcja roślinna w rolnictwie opiera się na przestrzeganiu zasad mających na celu poprawę żyzności gleby oraz jej produkcyjności poprzez zastosowanie właściwej agrotechniki, w tym również nawożenia mineralnego i organicznego. Gleby Polski są na ogół ubogie w materię organiczną i przy uprawie na nich roślin bardziej wymagających ulegają one odpróchnicznieniu i zubożeniu w składniki pokarmowe. Najpopularniejszym nawozem organicznym stosowanym w rolnictwie jest obornik. Po roku 1990 produkcja obornika znacznie się obniżyła ze względu na ograniczenie produkcji zwierzęcej i stosowane obecnie dawki są niewystarczające do uzyskania dobrych polonów. Z tej przyczyny niezbędne jest poszukiwanie innych alternatywnych źródeł materii organicznej możliwej do bezpiecznego stosowania jako nawozu alternatywnego. Jednym ze sposobów alternatywnego do obornika jest stosowanie różnego rodzaju substancji organicznych, takich jak: odpady roślinne, komposty ...