Streszczenie:

W literaturze planowania przestrzennego bardzo często pojawia się problematyka dotycząca konfliktów przestrzennych. Z reguły badania mają charakter studiów przypadków i dotyczą najczęściej konfliktów powstających na sąsiadujących obszarach. W procesie tworzenia opracowań planistycznych, w pierwszej kolejności, należy zidentyfikować strony konfliktu oraz przedmiot konfliktu. Następnie należy zastanowić się nad wyborem instrumentów zapobiegawczych oraz możliwościami minimalizowania skutków pojawiających się konfliktów. Stronami konfliktów w trakcie realizacji dokumentów planistycznych są właściciele oraz użytkownicy terenów położonych w przestrzeni planowania. Wszelkie spory wynikać będą z faktu, że mogą one posiadać sprzeczne interesy w odniesieniu do funkcji, jaką w tej przestrzeni spełniać będą obszary, którymi władają. Powstawanie sytuacji konfliktowych może mieć również związek ze sposobem użytkowania obszarów sąsiednich, szczególnie w sytuacji, kiedy realizowane inwestycje wiążą się ze zwiększoną emisją hałasu, zanieczyszczenia, czy innych uciążliwych skutków. Do kolejnej grupy konfliktów można zaliczyć sytuacje związane z odebraniem lub ograniczeniem prawa własności, w przypadku wywłaszczeń pod inwestycje celu publicznego. Badanie stopnia dopasowania sposobu użytkowania mogłyby znacznie ułatwić tworzenie dokumentów planistycznych w Polsce. Wprowadzenie ustawowego obowiązku ich wykonania w ramach studiów i analiz poprzedzających utworzenie projektów opracowań planistycznych (studium lub planu miejscowego), stanowiłoby duże ułatwienie w przewidywaniu konfliktów oraz usprawniłoby proces zarządzania nimi.
Autorki w swojej pracy, przedstawiają definicje oraz typologię konfliktów sposobu użytkowania. Zastanawiają się nad sposobami ich analizy, także poprzez tworzenie map dopasowania użytkowania (land-use suitability analysis). Próbują również przeanalizować prawne i techniczne uwarunkowania wprowadzenia takich analiz do procedur planistycznych w Polsce.