Streszczenie:

Ewidencja gruntów i budynków, w myśl obowiązujących w Polsce przepisów, pełni rolę katastru nieruchomości. Jako rejestr publiczny, jest poddawana modernizacji bieżącej i okresowej. Celem modernizacji jest poprawa jakości gromadzonych danych. Najbardziej zadowalające wyniki w procesie modernizacji uzyskuje się na podstawie geodezyjnych pomiarów terenowych. Pomiary fotogrametryczne są rozwiązaniem bardziej ekonomicznym ale zastosowanie ich niesie ryzyko niespełnienia kryteriów dokładności położenia punktów granicznych. Niniejsza praca stanowi studium przypadku na temat skutków procesu modernizacji ewidencji gruntów i budynków dla terenów gdzie materiałem źródłowym są mapy ewidencyjne w skali 1:2000, powstałe na bazie fotomapy, bądź mapy katastralne w skali 1:2880. Celem pracy jest ocena i weryfikacja przydatności tych materiałów w procesie modernizacji. Badania przeprowadzono dla 30 obrębów ewidencyjnych, zlokalizowanych na obszarze województwa małopolskiego. Dla analizowanych obiektów zebrano następujące informacje: ogólną liczbę działek ewidencyjnych w danym obrębie oraz liczbę działek spełniających jedno z pięciu kryteriów źródeł danych. Analizy wykazały, że najbardziej zadowalające wyniki poprawy jakości zbiorów danych ewidencyjnych, daje wykorzystanie źródeł danych pochodzących z geodezyjnych pomiarów bezpośrednich.