Streszczenie:

Artykuł stanowi kontynuację tematyki podjętej w publikacji [Mika, Siejka 2012], dotyczącej badania zależności pomiędzy różnicą powierzchni katastralnej i ewidencyjnej, a jej wartością ustaloną na podstawie przeciętnych cen transakcyjnych na przykładzie dwóch jednostek ewidencyjnych miasta Krakowa (Krowodrza, Nowa Huta). Jednostkami badanymi w niniejszej pracy są Podgórze i Śródmieście. Procentowe różnice powierzchni działek przyjmowane w wykazach synchronizacyjnych, według dotychczasowego kryterium równoważności, wydają się nieuzasadnione w odniesieniu do wartości przedmiotowych działek. W praktyce stosuje się arbitralnie przyjęte kryterium równoważności systemów, co do którego pochodzenia prawno-technicznego istnieją niejasności. Nie znany jest przepis z którego się wywodzą.Poddane analizie dane obejmowały różnice powierzchni pochodzące z ope-ratów ewidencyjnych. Łącznie wykorzystano informacje z ponad 1100 równoważ-ników, wybranych losowo. Rozrzut zebranych danych pokazano w publikacji w formie graficznej.W badaniach odrzucono przypadki, w których różnica powierzchni prze-kraczała 10%. W związku z tym, że czynnikiem decydującym o zróżnicowaniu cen jest funkcja terenu, badania przeprowadzono w trzech kategoriach dla jednostki ewidencyjnej Podgórze oraz w dwóch kategoriach dla jednostki ewidencyjnej Śródmieście. Pierwsza z nich obejmowała ceny transakcyjne gruntów prze-znaczonych pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną, druga tereny o funkcji zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, a trzecia tereny bez prawa zabudowy.Przeprowadzone analizy potwierdziły tezę, iż dla badanego zbioru równo-ważników procentowa różnica w powierzchniach działek nie jest dobrym kryterium równoważności systemów. Wykazano, że nawet małe różnice procentowe powierzchni, powodują istotne różnice w wartości rynkowej nieruchomości.