Streszczenie:

Według obecnie obowiązujących przepisów, gromadzone w ewidencji gruntów i budynków (katastrze nieruchomości) dane dotyczące rodzaju użytków gruntowych w zestawieniu z gleboznawczą klasyfikacją gruntów rolnych i leśnych, sposobu użytkowania nieruchomości, ich przeznaczenia i innych, stanowią podstawę określenia przez właściwy organ wymiaru podatku rolnego, leśnego i od nierucho-mości.
Jednak we współdziałaniu systemu ewidencji gruntów i budynków oraz sys-temu podatkowego występuje pewien problem. Wiele działek przeznaczonych w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę i faktycznie zakupionych przez nabywców jako działki budowlane o wysokiej wartości, ale obecnie niezabudowanych lub w trakcie budowy, lub nieruchomości posiadających statut nie odebranych do użytkowania, posiada w ewidencji gruntów i budynków zapis użytku np. grunty orne czy łąki. W wyniku takiego zapisu organ naliczający należny podatek w gminie, biorąc pod uwagę zapis w ewidencji gruntów i budynków oraz deklarację złożoną przez właścicieli gruntów, nalicza za taką działkę podatek rolny pomimo, że faktycznie jest to działka budowlana. W wyniku takiego sposobu naliczania podatków gminy tracą finansowo, a właściciele nieruchomości o podobnej wartości płacą podatki zupełnie inne, różniące się nawet kilkadziesiąt razy.
Celem artykułu jest ocena zasad naliczania podatków rolnego, leśnego i od nieruchomości na przykładzie gminy wiejskiej Będzino.