Streszczenie:

W pracy przeprowadzono rozważania na temat możliwości wykorzystania benchmarkingu do doskonalenia wykonawstwa robót konserwacyjnych pod kątem ochrony flory i fauny koryt cieków. Metoda ta, stosowana w technice i w biznesie, w wielu przypadkach przyniosła korzystne efekty. W wykonawstwie robót wod-nych i wodno-melioracyjnych nie była dotychczas wykorzystywana. Istotnym za-daniem w robotach konserwacyjnych na ciekach jest skuteczna ochrona biocenozy koryta cieku. Źródłem trudności w tym zakresie jest niepowtarzalność warunków wykonawstwa robót oraz różnorodność zbiorowisk roślinnych i zwierzęcych w dnie, na skarpach i w strefie przybrzeżnej koryta cieku. Działania proekologicz-ne, polegające na prowadzeniu analiz ryzyka ekologicznego, odpowiednim dobo-rze terminów wykonania robót, stosowaniu przemiennych schematów technolo-gicznych, wykorzystaniu odpowiednich maszyn i osprzętów roboczych są właściwe dla jednych organizmów, a niewystarczające dla innych. W pracy wyka-zano to na przykładzie sześciu bezkręgowców wodnych – rurecznika pospolitego (Tubifex tubifex), błotniarki pospolitej (Galba palustris), kiełża zdrojowego (Gammarus pulex), ośliczki wodnej (Asellus aquaticus), bagiennika żółtorogiego (Limnophilus flavicornis) oraz jętki pospolitej (Ephemera vulgata). W przypadku trzech spośród nich – rurecznika pospolitego, błotniarki pospolitej oraz bagiennika żółtorogiego zastosowane rozwiązania proekologiczne były odpowiednie, nato-miast w przypadku kiełża zdrojowego, ośliczki wodnej i jętki pospolitej nie przy-niosły spodziewanych efektów. Aby ograniczyć liczbę takich niekorzystnych przy-padków, należy w dalszym ciągu poszukiwać rozwiązań technicznych, które mogłyby być zastosowane w wykonawstwie robót. Odpowiednim narzędziem do tego celu jest, benchmarking, czyli naśladowanie dobrych wzorów.