Streszczenie:

Dyrektywa Rady UE 1999/31/WE „w sprawie składowisk odpadów“ nakłada na państwa członkowskie obowiązek obniżenia ilości odpadów ulegających biodegradacji przyjmowanych na składowiska. Część z tych odpadów będzie kompostowana, część zostanie przetworzona w procesie fermentacji beztlenowej w biogazowniach. Ze względu na wysokie koszty inwestycyjne związane z projektem i budową biogazowni trzeba wziąć pod uwagę wiele czynników, np. warunki ekonomiczne oraz możliwości uzyskania dotacji, jakość, dostępność i ilość surowca wejściowego, z tego wynikające konkretne technologie i możliwości eksploatacyjne, związane przede wszystkim z zbytem produktów końcowych – biogazu (wzgl. energii elektrycznej i ciepła) oraz nawozu naturalnego. Biogazownie są urządzeniami modułowymi, dla których istnieje wiele urządzeń technologicznych w zależności od różnych wariantów projektów, poczynając od logistyki transportu surowców a koncząć na typie, liczbie i parametrach zbiorników fermentacyjnych, systemie sterowania ruchu oraz sposobie wykorzystania produktów końcowych. Prawidłowo zaprojektowana i prowadzona biogazownia nie jest źródłem nieprzyjemnego zapachu, charakteryzując się stabilną wydajnością i produkcją biogazu. Pozostałość stałą z procesu fermentacji beztlenowej można po przeprowadzeniu stabilizacji tlenowej wykorzystać jako nawóz naturalny.