Programy rolno-środowiskowe i zasady dobrej praktyki rolniczej jako możliwości optymalnego gospodarowania i ochrony dolin rzecznych

Słowa kluczowe: programy rolno-środowiskowe, zasady dobrej praktyki rolniczej, zwykła dobra praktyka rolnicza, Dyrektywa Azotanowa

Streszczenie:

W pracy omówiono cele i zasady wdrażania programów rolno- -środowiskowych w naszym kraju wraz z ich opcjami, stawkami płatności, zasięgiem działania oraz uzyskanymi efektami w tym zakresie w woj. małopolskim na tle Polski. Szczegółową analizą objęto następujące pakiety i ich opcje: rolnictwo zrównoważone, rolnictwo ekologiczne, utrzymanie łąk ekstensywnych, utrzymanie pastwisk ekstensywnych, ochrona wód i gleb, tworzenie stref buforowych oraz ochrona lokalnych ras zwierząt gospodarskich. Wdrażanie poszczególnych pakietów, bądź ich opcji przez rolników wymusza na nich stosowanie metod, które wykraczają poza zwykłą dobrą praktykę rolniczą, i które z jednej strony warunkują otrzymanie określonych dopłat, a z drugiej – zmniejszają ryzyko zanieczyszczenia wody – głównego zasobu ochrony środowiska, jak również jego elementów, tj. gleby, powietrza i krajobrazu. Stąd w pracy omówiono również zasady „Kodeksu dobrej praktyki rolniczej”, wymogi Dyrektywy Azotanowej i zasady dobrej praktyki rolniczej dla potrzeb jej wdrażania oraz zasady tzw. zwykłej dobrej praktyki rolniczej, których przestrzeganie dotyczy wszystkich gospodarstw rolnych w UE.

Cytowanie:

Kania J. 2006, vol. 3. Programy rolno-środowiskowe i zasady dobrej praktyki rolniczej jako możliwości optymalnego gospodarowania i ochrony dolin rzecznych. Infrastruktura i Ekologia Terenów Wiejskich. Nr 2006, vol. 3/ 4 (1)