Streszczenie:

Wierzba wiciowa, popularnie zwana wikliną, od dawna użytkowana jest gospodarczo jako surowiec plecionkarski, czynnik oczyszczający ścieki czy w farmaceutyce. Ważnym zastosowaniem tej rośliny jest wykorzystanie jej w hydrotechnice i - od kilku lat w Polsce na szerszą skalę - jako biologicznego surowca energetycznego. Niewątpliwymi zaletami wikliny są: szybki przyrost jej biomasy, stosunkowo wysoka odporność na choroby
i szkodniki oraz możliwość energetycznego spożytkowania ściętych w trakcie pielęgnacji prętów i kijów wiklinowych. Walory te sprawiają, że wierzba powinna być wykorzystywana w gospodarczym kształtowaniu środowiska częściej, również jako substytut innych roślin.
Niewątpliwie paliwa pochodzenia roślinnego stanowią przyszłość energetyczną świata. Zdecydowała o tym nie tylko skończoność tradycyjnych, kopalnych źródeł energii, ale również i koszt pozyskania i wytworzenia energii z biomasy, a przede wszystkim względy szeroko pojętej ekologii. W pracy poruszono problematykę alternatywnej uprawy roślin energetycznych (uprawy naturalnej), która zdaniem autora w sposób znaczny przyczyni się do rozpowszechnienia produkcji czystej energii i poprawy stanu środowiska naturalnego. Analiza wyników z obiektów badawczych, na których uprawiano wierzbę wiciową, pozwala stwierdzić, że taka forma uprawy znajduje ekonomiczne uzasadnienie, a przedstawione rezultaty wskazują na celowość dalszych badań w tym zakresie. Badania prowadzono w roku 2004 na obszarze gminy Kraków.
Na podstawie przeprowadzonych obserwacji liczby przyjęć sztobrów wierzby wiciowej określono rodzaje ekosystemów sprzyjające rozwojowi tej rośliny oraz określono średnicę sztobrów decydującą o wyższej liczbie przyjęć rośliny. Uznano, że do prowadzenia upraw naturalnych wierzby wiciowej najlepiej nadają się pasy użytków położone w pobliżu ekosystemów wodnych, łąkowych i pól ornych, sadzone na glebach o odczynie pH obojętnym i zasobnych w potas (lepsze korzenienie się sadzonek), wysadzane sztobry winny mieć średnicę większą niż 12 mm. Nie przynoszą spodziewanych przyjęć uprawy prowadzone
w bezpośredniej bliskości szlaków komunikacyjnych na podłożu luźnym o odczynie gleby zasadowym i o bardzo wysokiej zawartości potasu i magnezu - bez względu na średnicę sztobra użytą w trakcie badania.